Ziekte van Lyme

Ziekte van lyme is een bacterieel infectie dat zich verspreidt door tekenbeet. Vele soorten teken dragen de bacterie borrelia burgdorferi die verantwoordelijk is voor de ziekte van lyme. De teken krijgen dit bacterie wanneer ze een geïnfecteerde muis of hert bijten. Je kunt de ziekte van lyme oplopen wanneer je door een geïnfecteerde teken wordt gebeten. [1]

Lyme stadia

Er zijn 3 stadia voor de ziekte van lyme die ingedeeld zijn op specifieke symptomen.

Stadium 1: Hierbij wordt er gesproken van lokale infectie op de plaats van beet. De bacterie heeft zich nog niet verspreid door het lichaam.
Stadium 2: Ook wel vroege spreiding genoemd, is wanneer de bacterie zich begint te verspreiden over het lichaam.
Stadium 3: In deze stadium heeft de bacterie zich volledig verspreidt over het lichaam.

Symptomen en verschijnselen

Stadium 1:

Deze symptomen vertonen zich dagen tot weken na de infectie.

Rode kring op de plek van de tekenbeet
Koorts
Hoofdpijn
Spierpijn
Vermoeidheid

Stadium 2:

De symptomen in deze stadium kunnen zich weken tot maanden na de tekenbeet vertonnen.

Verlamming of zwakte in de spieren van het gezicht
Hartproblemen
Oogontsteking
Gevoelloosheid of pijn in de zenuw gebieden

Stadium 3:

Symptomen in stadium 3 kunnen maanden tot jaren na de infectie voorkomen.

Gewrichtspijn
Cognitieve problemen
Spier verzwakking
Zwelling van gewrichten

Diagnose en onderzoek

Meestal wordt er een bloed onderzoek gedaan naar de ziekte van lyme. De meest gebruikte bloedtest is de ELISA test. Als de resultaat van de test negatief is, hoeft er geen andere test uitgevoerd te worden. Dit betekent dat er geen of haast geen antilichamen tegen de ziekte van lyme is gevonden. [2]

Een positieve resultaat is abnormaal, wat wil zeggen dat antilichamen zijn gevonden in je bloed. Een positief resultaat wilt niet altijd zeggen dat je de ziekte van lyme hebt. Hiervoor is een extra test nodig. Om dit resultaat te bevestigen is een western blot test nodig. [2]

Een ander methode om de ziekte van lyme te bepalen is de PCR (Polymerase chain reaction) test. PCR test detecteert het genetische DNA van de borrelia burgdorferi bacterie. Een PCR test is nauwkeuriger dan de ELISA test, maar wordt vanwege de hogere kosten minder vaak uitgevoerd.

Andere onderzoeken die kunnen worden verricht wanneer de infectie zich heeft verspreidt zijn:

Elektrocardiogram
Echocardiogram
MRI

Risico factoren voor het oplopen van Lyme ziekte

Ziekte van lyme komt vooral voor in de zomer. Dat komt omdat in de zomer veel meer buiten activiteiten verricht worden. Vooral kinderen lopen een groot risico op tekenbeten. De volgende factoren verhogen de risico op het oplopen van lyme ziekte:

Wandelen in de bos of natuurgebieden
Kinderen die op hoge grasvelden spelen
Huisdieren die teken met zich meenemen
Tuinieren

Voorkomen van de ziekte van lyme

Om tekenbeten te voorkomen is het verstandig om altijd bij boswandelingen kleding met lange mouwen en lange broek te dragen. Controleer regelmatig uw zelf, kinderen en huisdieren op teekbeten.

Behandeling

Voor de behandeling van de ziekte van lyme wordt gebruik gemaakt van antibiotica. Dit wordt zowel bij een vroeg als late stadium van de ziekte gedaan. Bij behandeling op een vroeg stadium kunnen de klachten worden verholpen en complicaties op lange termijn worden voorkomen. Meestal is dit voldoende voor de behandeling op vroeg stadium. Bij de behandeling van late stadium kunnen de symptomen volledig herteld worden, maar dit is niet altijd het geval. De ziekte van lyme zal behandeld worden maar sommige symptomen zullen blijven. Vaak wordt bij de late stadium de antibiotica via infuus gegeven. [3][4]