Gelukkigste Landen
Het is mogelijk dat toekomstige culturele critici zullen terugkijken op deze tijd als het het Tijdperk der Lijsten. Wij kunnen volledige artikelen onderverdelen in genummerde bullet points; er zijn lijsten en nog meer lijsten en velen zijn op zijn best banaal. Soms zijn lijsten belangrijk en hebben vertakkingen tot ver buiten het triviale plezier van het ranken van dingen. Ik zou zeggen dat het World Happiness Report in dit kamp valt.
Het eerste World Happiness Report werd in 2012 gepubliceerd met de steun van de United Nations High Level Meeting on Happiness and Well-Being, wat een reactie was op de resolutie van juli 2011 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties om landen uit te nodigen om het geluk van hun volk te meten en dit te gebruiken om hun overheidsbeleid bij te stellen. Stel je voor, overheden die rekening houden met het welzijn van hun kiezers in plaats van met dingen zoals geld en macht. Wat een concept.
Met de publicatie van het 172 pagina’s World Happiness Report 2015 is dit het derde deel van de serie en wordt de zaak dat welzijn een essentiële factor is in hoe de wereld de economische en sociale ontwikkeling moet meten verder versterkt. In het rapport staat een onderzoek van de zes belangrijke factoren die bepalen wie de gelukkigste mensen zijn. Volgens het rapport: BBP per inwoner; gezonde jaren van de levensverwachting; sociale steun (zoals gemeten door het hebben van iemand in tijden van nood); vertrouwen (zoals gemeten door een waargenomen afwezigheid van corruptie bij de overheid en het bedrijfsleven); gepercipieerde vrijheid om in het leven beslissingen te nemen en vrijgevigheid (zoals gemeten door de recente donaties, gecorrigeerd door de verschillen in inkomen).
“Om te bouwen aan een betere wereld is vereist dat beleidsmakers een centrale rol geven voor het criterium geluk in de besluitvorming op elk niveau, waarbij wordt gekeken naar zowel de veranderingen in de manier waarop de resultaten worden geëvalueerd als de manier waarop het beleid wordt ontworpen en geleverd” aldus het rapport. “Retoriek over geluk is niet genoeg”.
Dat gezegd hebbende, belandden de volgende landen in de top 20 posities:
1. Zwitserland
2. IJsland
3. Denemarken
4. Noorwegen
5. Canada
6. Finland
7. Nederland
8. Zweden
9. Nieuw Zeeland
10. Australië
11. Israël
12. Costa Rica
13. Oostenrijk
14. Mexico
15. Verenigde Staten
16. Brazilië
17. Luxemburg
18. Ierland
19. België
20. Verenigde Arabische Emiraten
En wie staan er helemaal onderaan op de lijst? Op de posities 154-158: Rwanda, Benin, Syrië, Burundi en Togo.
Het rapport is gepubliceerd door de Sustainable Development Solutions Network (SDSN) en bewerkt door professor John F. Helliwell van de Universiteit van British Columbia en het Canadese Institute for Advanced Research; Lord Richard Layard, directeur van het Well-Being programma bij het LSE’s Centrum voor Economische prestaties en professor Jeffrey D. Sachs, directeur van het Earth Institute van de Columbia University, directeur van het SDSN en speciaal adviseur van de secretaris-generaal van de VN.
